Κάπου μέσα στο Wolfenstein: Youngblood υπάρχει ένα καλό παιχνίδι, ειλικρινά, το θέμα είναι γιατί το κάναν τόσο δύσκολο να το βρει κανείς. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Το Wolfenstein: Youngblood είναι το τρίτο μέρος του πολύ επιτυχημένου reboot της σειράς , η οποία μετράει ούτε λίγο ούτε πολύ 38 χρόνια ζωής! Μιλάμε για μια από τις πλέον ιστορικές σειρές στον χώρο του gaming, που αν μην τι άλλο αξίζει τον σεβασμό και την προσοχή μας έστω και για το πανανθρώπινο μήνυμα της “εξαφάνισης” των ναζί, που προβάλλει σε κάθε ευκαιρία.
Το τελευταίο κομμάτι αυτής της σειράς διατηρεί το hardcore πυρήνα του όλου εγχειρήματος αλλά μας δίνει για πρωταγωνιστές τις κόρες του Blazkowicz, Soph και Jess. Δυο κοπέλες ταγμένες στην συνέχεια του έργου του πατέρας τους, τον ανένδοτο πόλεμο ενάντια σε ναζί, αλλά με λίγο πιο punk συμπεριφορά και με στοιχεια που θα κάνουν την νεολαία να νιώσει πιο κοντά τους.
Μέχρι εδώ όλα καλά και για να είμαι ειλικρινής παρά τις αστοχίες σε κάποιους διάλογους δεν με πείραξε καθόλου η μετάβαση σε αυτές τις δυο ηρωίδες, ίσα ίσα που αποτελεί μια πρόφαση για να δοθεί στο παιχνιδι κάτι που οι φίλοι της σειράς ζητούσαν εδώ και καιρό, την δυνατότητα να παίξουν διαδικτυακά με κάποιον φίλο τους τις αποστολές και να μοιραστούν την χαρά του απολαυστικού Gunplay του παιχνιδιού. Ίσως το χαβαλετζίδικο στοιχείο λοιπόν που φέρνουν οι Soph και Jess, να ταιριάζει πολύ καλύτερα στο παρεΐστικο κλίμα, από το να είχε ο Blazkowicz έναν ακόμα σύντροφο, ίδιας παλαιάς κοπής.
Η ιστορία του παιχνιδιού δεν θα είναι σημείο αναφοράς στην ιστορία του Gaming, αλλά σίγουρα εξυπηρετεί τον σκοπό του παιχνιδιού. Βρισκόμαστε στο 1980 με τον William J. Blazkowicz να έχει απελευθερώσει την Αμερική από την Ναζιστική αυτοκρατορία. Οι Jessie και Sophie Blazkowicz αναζητούν τον πατέρα τους που αγνοείται στο Παρίσι. Εκεί θα εισχωρήσουν στην παγκόσμια αντίσταση που δραστηριοποιείται στις κατακόμβες του Παρισιού, και μέσα από διάφορες αποστολές θα προσπαθήσετε να βρείτε τον πάτερα σας, με ορισμένες μικρές σεναριακές εκπλήξεις προς το τέλος του παιχνιδιού.
Τα γραφικά ειναι άψογα, παρά το dynamic resolution που είχα για να μείνουν σταθερά τα fps δεν με χάλασε κάπου η εικόνα και τα frame drops στην τηλεόραση μου που έχει freesync δυνατότητα, ήταν ανύπαρκτα. Τεχνικά λοιπόν το παιχνίδι είναι αρτιότατο,πολύ όμορφο, αρκετά προσεγμένο (οι πυροβολισμοί στο νερό πχ έχουν πολύ όμορφα physics) και το shoοting ειναι όπως θα περίμενε κάνεις, δυνατό και με το απαραίτητο βάρος σε κάθε όπλο. Ο ήχος επίσης είναι πάρα πολύ καλός, αν και η μουσική επένδυση ειναι ελάχιστη, αλλά πάντα μέσα στο κλίμα, κανένα παράπονο και εδώ.
Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά για το παιχνίδι.
Μια επιπλέον προσθήκη στο Wolfenstein: Youngblood είναι τα στοιχεία RPG τα οποία εκ πρώτης όψεως δείχνουν θετικά, όμως σε βάθος αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχουν καμία ιδιαίτερη χρησιμότητα (μερικές αναβαθμίσεις για τα όπλα και για τα skills σου ειναι αξιόλογες όντως, μην αδικήσω και τα πάντα άλλα σίγουρα όχι η πλειονότητα), το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν το παιχνίδι μη προσβάσιμο σε πολλά σημεία στο πρώτο τουλάχιστον playthrough. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκεί που είσαι σε μια πιστά σκάνε από τον ασύρματο side quests, και λες γιατί όχι , ας πάω να την κάνω να πάρω extra εμπειρία και πόντους, ΕΚΠΛΗΞΗ (1)…. τα side quests ειναι σχεδόν πάντα σε υψηλότερο level απ’οτι είσαι εσύ τουλάχιστον κατά την διάρκεια του πρώτου playthrough με αποτέλεσμα να βρίσκεις νεκροκεφαλή (κοινός την κάτσαμε είμαστε underlevel) πάνω από κάθε αντίπαλο.
Το κρεσέντο αστοχιών των δημιουργούν του είναι πραγματικά να απορεί κάνεις αν όντως οφείλεται σε προχειροδουλειά ή αδιαφορία. Φτωχό περιβάλλον, πίστες πανομοιότυπες, εχθροί σφουγγάρια σφαιρών, αστείες σημάνσεις για το ποια πυρομαχικά πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να κάνεις μεγαλύτερη ζημιά, δύσκολο μενού για να κατανοήσεις πως πρέπει να παίζεις για να ολοκληρώνεις τα main quest του παιχνιδιού, φτωχό AI αντιπάλων και ούτε λόγος αν δοκιμάσει να παίξει κανείς single player αφού ο συμπαίκτης σου το μόνο που κάνει επιτυχημένα είναι το να σε εκνευρίζει.
Σε πολλά σημεία κυριολεκτικά υπάρχει μόνο για να προκαλεί προβλήματα, πχ να μένει συνέχεια εκτεθειμένος στο πεδίο της μάχης και αν δεν του κάνεις revive εγκαίρως όταν έχει δεχτεί μεγάλο damage ειναι Game Over και για τους δυο σας! Υπήρχαν στιγμές δε που στεκόταν ακριβός διπλά μου, ακριβός όμως, και δεν μου έκανε revive πάρα τις άπειρες φορές που πατούσα “A” ζητώντας βοήθεια απελπισμένα, και να ήταν μόνο αυτά…
Το πιο λογικό όταν φτάνεις σε ένα Boss όχι μόνο στο συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά γενικότερα είναι να χάσεις μια δυο φόρες μέχρι να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις. Λοιπόν σας έχω μια ακόμα ΕΚΠΛΗΞΗ (2). Μόλις χάσετε η φάση ειναι φτου και από την αρχή. Πραγματική παράνοια! Ω ναι καλά καταλάβατε, δεν υπάρχουν σχεδόν ποτέ checkpoint πριν τα bosses, με δυο εξαιρέσεις που βρήκα. Και λες οκ θελαν να το κάνουν λίγο dark souls, θα το κάνω speedrun μέχρι το τελικό boss, ΕΚΠΛΗΞΗ (3), αν το κάνεις θα βρεθείς χωρίς ζωές (shared lives ονομάζονται) χωρίς πυρομαχικά και φυσικά θα είσαι σε πολύ χειρότερη θέση από την πρώτη φορά που αντιμετώπισες το Boss, εκτός ότι θα έχεις φάει στο κεφάλι ότι loading screen υπάρχει στην πίστα ξανά και ξανά! Α και να μην ξεχάσω πως δεν υπάρχει δυνατότητα pause ούτε στο co-op αλλά ούτε και στο single player campaign…Δεν περιγράφω άλλο!
Πέραν της πλάκας μιας και μιλάμε όντως για αστείες αδυναμίες, λες και το παιχνίδι δεν δοκιμάστηκε ποτέ από κανέναν πριν κυκλοφορήσει, το Wolfenstein: Youngblood εξακολουθεί να είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση αλλά και μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για ένα από τα πιο δυνατά co-op παιχνίδια στην πλατφόρμα. Υπήρχαν στιγμές που θύμιζε Α Way Out και που πέρασα υπέροχα με τον συμπαίχτη μου τον Βασίλη, ξεχνώντας όλα τα παραπάνω προβλήματα, μιας και το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να παιχτεί σε Co-op.
Εδώ να αναφέρω πως αν θέλετε να παίξετε με κάποιον φίλο σας, κάλο θα ειναι να ξεκινήσετε μαζί το παιχνιδι, καθώς αν προχωρήσετε πολύ στο Story ο συμπαίχτης που θα εισέλθει θα είναι αρκετά level πιο κάτω από εσάς με αποτέλεσμα να μην μπορεί να νικήσει κανέναν εχθρό και να πρέπει απλά να κρύβεται πίσω σας. Υπάρχει βεβαία και η επιλογή για microtransactions, αν και τα coins βρίσκονται εν αφθονία στο παιχνίδι και μπορείς να αναβαθμίζεις τα όπλα σου με γοργούς ρυθμούς. Αν όμως βρεθείς καλεσμένος σε σε κάποιο παιχνίδι στην μέση του story το να ενδώσεις σε αγορά coins με αληθινά χρηματα ώστε να μπορέσεις να ακολουθήσεις τον προπορευόμενο συμπαίχτη σου αποτελεί μάλλον μονόδρομο
Η τιμή των 40 ευρώ για την deluxe εκδοσή, μαζί με την δυνατότητα που σου προσφέρει να παίξεις με οποίον από τους φίλους σου επιθυμείς, χωρίς να σε δεσμεύει για έναν συγκεκριμένο (μόνο έναν την φορά) και με δεδομένη την δυνατή του εμφάνιση κάνουν το παιχνιδι μια πολύ δελεαστική πρόταση αν ψάχνεται για παιχνιδι που θα το παίξετε μαζί με φίλο σας.
Έστω και έτσι όμως μου ειναι ιδιαίτερα δύσκολο να συστήσω το παιχνίδι για αγορά, τουλάχιστον αν δεν διορθωθούν κάποια βασικά προβλήματα ή δεν πέσει και άλλο η τιμή του. Κρίμα πραγματικά θα μπορούσε να ειναι must have με λίγη δουλειά ακόμα, σε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά του, και με σοφότερες αποφάσεις για την κατεύθυνση του.
Ευχαριστούμε την IGE S.A που μας παραχώρησε το παιχνίδι για τις ανάγκες αυτού του Review
Δοκιμάστηκε σε : XBOX One X
Developer : MachineGames
Εκδότης : Bethesda Softworks
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2019
Κάπου μέσα στο Wolfenstein: Youngblood υπάρχει ένα καλό παιχνίδι, ειλικρινά, το θέμα είναι γιατί το κάναν τόσο δύσκολο να το βρει κανείς.
- Wolfenstein: Youngblood 6.5